خوردن قرص خواب زیاد باعث چه چیزی می شود؟

قرص های خواب آور چیست؟

قرص‌های خواب ‌آور در واقع یک داروی تجویزی هستند که برای درمان بسیاری از مشکلات کوتاه‌ مدت خواب از طریق کمک به خوابیدن یا خواباندن استفاده می‌ شود. قرص های خواب آور جزء دسته ای از داروها هستند که به عنوان آرام بخش شناخته می شوند. این یک تصور غلط است که یک فرد نمی تواند به قرص های خواب آور وابسته شود، اگرچه پس از پایان نسخه تجویزی از سوی بهترین روانپزشک، خوابیدن بدون قرص خواب برای او دشوار است باید با پزشک خود مشورت کند و از مصرف خودسرانه هرگونه قرص خواب آور خوددداری کند.

عوارض قرص های خواب آور چیست؟

مانند اکثر داروها، قرص های خواب آور نیز عوارض جانبی دارند. برخی از عوارض قرص های خواب آور عبارتند از:

• یبوست
• مشکلات حفظ تعادل
• سرگیجه
• خشکی دهان
• سردرد
• اشتها تغییر می کند
• لرزش و ضعف
• اختلال در تمرکز و حافظه

البته لازم به ذکر است، همه افراد عوارض جانبی یکسانی را تجربه نمی کنند و شدت آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

به این نکته توجه کنید

قرص خواب را همراه با الکل مصرف نکنید، زیرا ممکن است باعث خواب عمیق شود و باعث مصرف بیش از حد و احتمالاً مرگ شود.

اعتیاد به قرص های خواب آور

با گذشت زمان ممکن است فرد نیاز داشته باشد که دوز شبانه خود را تا حد زیادی افزایش دهد تا بخوابد و باعث وابستگی فیزیکی به دارو شود.

برخی از علائم قابل توجه استفاده نادرست از قرص خواب عبارتند از:

• مصرف قرص های خواب آور در مواقعی که لازم نیست
• از دست دادن حافظه
• وسوسه

علائم ترک قرص های خواب آور

اگر برای شخصی یک قرص خواب تجویز می شود، باید دستورالعمل های ارائه شده توسط پزشک یا داروساز و همچنین برچسب نسخه را به دقت دنبال کند. بدون راهنمایی پزشک، می توان به راحتی شروع به سوء استفاده از مواد کرد.

اثرات بلند مدت قرص خواب

قرص های خواب آور می توانند باعث شوند فردی که با اختلال مصرف مواد دست و پنجه نرم می کند، خطر عوارض جانبی مضر و علائم ترک را افزایش دهد.

علائم رایج ترک قرص های خواب آور

• وسوسه
• افسردگی
• افزایش ضربان قلب و تعریق
• استفراغ

نشانه های مصرف بیش از حد قرص های خواب

علائم اعتیاد به قرص های خواب آور

برای هر کسی که بنزودیازپین ها یا داروهای Z را با دوز کافی بالا برای مدت زمان کافی طولانی مصرف می کند، ممکن است وابستگی ایجاد شود. وابستگی می تواند فیزیولوژیکی و روانی باشد. هنگامی که دارو قطع می شود، وابستگی فیزیولوژیکی با علائم ترک مشخص می شود. وابستگی روانی نشان دهنده این است که فرد نمی تواند بدون دارو آن را مدیریت کند.

استفاده نادرست از این داروها متفاوت است. برخی از افرادی که این قرص‌ های خواب ‌آور برایشان تجویز می‌ شود، بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف می‌کنند یا از این دارو برای اهداف دیگری غیر از خواب استفاده می‌کنند. این الگوی رفتاری ممکن است یک اعتیاد یا چیزی که امروزه به عنوان اختلال مصرف مواد از آن یاد می شود را آشکار کند.

تداخلات خطرناک با قرص های خواب

رعایت احتیاط هنگام استفاده از قرص های خواب آور برای ایجاد خواب خوب بسیار مهم است. این امر به ویژه در مواردی که ممکن است همزمان با داروهای خواب تجویز شده، مواد دیگری به بدن وارد شود، صادق است.

مواد زیر در ترکیب با یک قرص خواب می توانند نتایج منفی در بدن ایجاد کنند.

الکل

هنگامی که الکل مصرف می شود، می تواند باعث خواب آلودگی شود و بر تفکر تأثیر بگذارد. قرص های خواب آور نیز اثر مشابهی دارند. هنگامی که این دو ماده با هم بیش از حد مورد استفاده قرار گیرند، آرام بخش می تواند شدید شود و به طور بالقوه منجر به سرکوب تنفس و حتی مرگ شود.

اگر با هم ترکیب شوند، نتیجه آنها می تواند واکنش شدیدی را در بدن ایجاد کند که باعث ایجاد مشکل در تمرکز و انجام وظایف می شود.

داروهای مسکن

در حالی که مسکن ها (مانند مواد افیونی) می توانند به بدن در مدیریت درد کمک کنند، ترکیب آنها با بنزودیازپین می تواند خطرناک باشد. هر دو بر سطح هوشیاری، شناخت و عملکرد تنفسی تأثیر دارند. هنگامی که این دو بیش از حد باشد، همچنین می تواند منجر به مصرف بیش از حد شود.

منابع:

https://www.verywellmind.com/sleeping-pill-addiction-and-abuse-5213740

https://www.therecoveryvillage.com/sleeping-pill-addiction/side-effects/