عوارض داروهای روانپزشکی

یکی از مهم ترین نگرانی هایی که در مورد درمان بیماری های روانپزشکی وجود دارد، عوارض داروهایی است که در روند این درمان ها برای بیماران تجویز می گردند.

به عنوان مثال در بسیاری از مواقع، بعد از آن که فرد به روانپزشک مراجعه می کند و داروهایی را دریافت می نماید، به جستجو در اینترنت به دنبال عوارض و تداخلات آن ها می پردازد.

این کار غلطی است که می تواند در روند درمان فرد مشکلاتی را به وجود بیاورد.

در این مطلب می توانید با خواندن متن و یا دیدن ویدیوی صحبت های دکتر رضا دانشمند، روانپزشک و متخصص اعصاب و روان اطلاعات خود در مورد عوارض و اثربخشی داروهای روانپزشکی را افزایش دهید.

با ما همراه باشید.

مهم ترین نکته در مورد مصرف داروهای روانپزشکی

هر زمان که نگرانی یا دغدغه ای ذهنتان را در مورد عوارض و تداخلات این داروها درگیر کرد، حتما حتما با پزشک خود این موضوع را مطرح کنید و به جستجوی اینترنت برای اصلاعات موثق و مورد نیاز خود نپردازید.

هم چنین، شما نباید توضیحات بروشورهای دارویی را بخوانید و آن ها را به راهنمایی های روانپزشک دهید.

چون توضیحاتی که در این بروشورها ارائه می شود، چیزی است که شرکت داروسازی ملزم به ارائه و شفاف سازی در مورد آن است، نه تاثیر مستقیم دارو به طور منحصر به فرد.

صحبت ها و توصیه های دکتر دانشمند در رابطه با همین موضوع را در ویدیوی زیر ببینید و بشنوید:

به عنوان آخرین حرف در این مورد، خوب است بدانید که عوارض اصلی داروهای روانپزشکی، آن عوارضی است که به طور بالینی ایجاد می گردند و می توانند راحتی و آسایش را از فرد سلب کنند؛ نه صرفا توضیحات بروشورها.

کنترل عوارض داروهای روانی

برای بیماری های مختلف، تجویز و مصرف داروهای مختلفی مورد نیاز است. به همین دلیل نمی توان لیستی از عوارض آن ها ایجاد کرد.

نکته ی قابل توجه این است که شاید بدن شما در مواجهه ی اولیه با این داروها عوارضی را از خود نشان بدهد اما در حقیقت، با تغییر دوز دارو، تغییر زمان مصرف آن و یا حتی اضافه کردن داروهای دیگر برای کنترل عوارض می توان این مشکلات را از بین برد و یا حد اقل کم کرد.

در برخی موارد لزومی به انجام کاری نیست؛ با مصرف مرتب دارو برای یک مدت کوتاه، بدن به دارو عادت کرده و عوارض کاهش می یابند.

به عنوان مثالی از این عوارض می توان به کم یا زیاد شدن مدت زمان خواب اشاره کرد.

البته لازم به تکرار است که اولا ممکن است چنین عوارضی پیش بیایند و دوما میزان آن ها کم است.

آیا داروهای اعصاب اعتیاد آورند؟

همان طور که در ابتدای مقاله گفتیم، زمانی که فردی برای درمان مشکلات روحی روانی خود به روانپزشک مراجعه می کند، مهم ترین نگرانی اش این است که نکند به داروهای روانپزشکی اعتیاد پیدا کنم و مجبور باشم تا آخر عمر آن ها را مصرف کنم؟؟

با دیدن فیلم زیر که چکیده ای از صحبت های دکتر دانشمند در رابطه با همین موضوع است یا خواندن ادامه مطلب، خواهید دانست که این باوری اشتباه است.

اکثر داروهای روانپزشکی اعتیادآور نیستند. در مقابل، داروهایی وجود دارند که اگر و فقط اگر به طور خودسرانه و بدون نظارت روانپزشک مصرف شوند، می توانند عوارضی مانند وابستگی را برای فرد ایجاد کنند.

وابستگی به داروهای اعصاب و روان

چرا چنین باوری وجود دارد که داروهای روانپزشکی می توانند باعث ایجاد وابستگی یا اعتیاد برای فرد شوند؟

شاید به این دلیل که معمولا سیر و طول درمان بیماری های روانپزشکی طولانی مدت است و به همین علت تصور می شود که اعتیاد یا وابستگی به دارو ایجاد شده است.

طولانی مدت بودن سیر درمان این بیماری ها به این نشانه نیست که فرد به داروها معتاد با وابسته شده است، بلکه به این معناست که او برای تکمیل درمان اختلالات خودنیاز به مصرف این داروها به مدت شش ماه، یک سال یا بیشتر داشته است.

قطع داروهای روانپزشکی

اگر نشانه های بیماری روانی فروکش کرده باشند و همچنین اگر پزشک تشخیص بدهد که فرد دیگر نیازی به مصرف آن ها ندارد، می توان با رعایت اصول و تحت نظر روانپزشک آن ها را کنار گذاشت.

تاثیر داروهای اعصاب و روان

علی رغم ظهور روش های نوینی همچون نوروتراپی، دارودرمانی همچنان یکی از مهم ترین راه های کنترل و تخفیف نشانه های بیماری های روانی است.

داروهای روانپزشکی معمولا مسکن نیستند که طول اثربخشی آن ها کوتاه باشد و به اصطلاح به سرعت اثر کنند.

تاثیر اولیه ی این داروها بعد از یک هفته تا ده روز قابل مشاهده است و کم کم با گذشت زمان خواهید توانست میزان اثربخشی آن ها را ببینید.

به عنوان مثال اگر مصرف نوعی داروی ضد افسردگی را شروع کنید، در چند روز اول ممکن است کمی احساس بی قراری داشته باشید اما با گذشت زمان خواهید دید که کمتر از قبل افسرده اید و احساس بهتری دارید.

حرف آخر

وقتی مصرف دارویی را شروع می کنید، نباید مفید بودن یا نبودن آن را با توجه به اثرات مثبت و منفی آن بسنجید، بلکه باید صبور باشید و در طول زمان بر اساس بهتر شدن احوالتان این سنجش را انجام بدهید.